De eerste etappe

van Sevilla naar Guillena ca 20 km

Kwart voor zeven. Iedereen slaapt nog. Heel voorzichtig mijn rugzak gepakt. Maar ja zonder herrie uit een metalen locker......dat lukt bijna niet.  Gelukkig lijkt iedereen door te sapen. Zachtjes mijn spullen naar de gang gebracht en daar de rugzak gepakt. 

Na het ontbijt stapte ik om kwart voor acht naar buiten en ging op weg. Mislopen was na de brug bijna niet meer mogelijk: een overvloed aan pijlen, bordjes, paaltjes, schelpen, verbleekte en verse pijlen, verkeersborden enzovoort.

Al snel was ik de stad uit en liep langs de rivieroever een pad dat rijk omzoomd was met heel veel bloemen. Prachtige oleanders in wit rose en rood. Van veel kruiden weet  ik de naam niet, maar vond het ook niet de moeite om op te zoeken: lekker genieten, op je af laten komen en wandelritme aanhouden.

24 uur na de landing kruiste ik de aanvliegroute. Raar idee: gisteren daar in de hoogte en nu hier met de voeten stevig op de grond. 

Een eindje verder het typisch Caminobeeld: een lange rechte onverharde weg met in de verte enkele lopers. Dat bleken ook caminogangers te zijn maar iets langzamer. 

Op een gegeven moment de keuze: of door een voorde met modderig water waarvan de ondergrond niet in te schatten was of over een 20 cm breed bruggetje zonder leuning. Ik heb mijn hoogtevrees voor vandaag overwonnen.

Tegen 12 uur kwam ik aan in Guillena.  Doorlopen naar de volgende plaats was net te ver dus een pelgrimsherberg opgezocht. Er zijn heel veel lopers en weinig plaatsen. Door covid zijn nog steeds herbergen gesloten. Om 4 uur sprak ik twee pelgrims die op de taxi zaten te wachten voor naar de volgende plaats: alles is vol in Guillena

Het is me gelukt om in het Spaans in te schrijven en informatie te vragen in de herberg. Nadeel is dan dat de eigenaresse haar spreekstand op turbo zet.....

Er zijn veel Italianen die bij elkaar klitten. Wel wat meer contacten met een Luxemburger en een Spaanse. We hadden het over de drukte en de Spaanse probeerde meteen plaats voor ons te boeken maar helaas kon het niet op dat tijdstip: morgen weer. 

Vanavond onder het genot van een vino tinto gezellig zitten praten met een Japanse en een Sloveense over volksaard en uiteraard vooroordelen die wegvallen op de Camino. (Beiden hebben camino-ervaring)