Santiago

De hemel huilt. Het heeft vannacht flink geregend en bij het vertrek regende het nog steeds. Maar na 10 minuten werd het droog en dat bleef het ook tot ik in Santiago was. Toen weer regen: het einde van een mooie tocht.

In tegenstelling tot wanneer je uit het oosten komt, zie je de kathedraal wel van verre als je uit het zuiden komt.

Dan op het plein de standaardfoto. En toch weer een speciaal gevoel: ik heb het toch maar weer gepresteerd: 950 km.

Bij het pelgrimsbureau had ik in 10 minuten mijn compostela. Zo snel heb ik nog nooit meegemaakt. Maar het gaat nu snel omdat je alle gegevens online kunt invullen. Daarna uiteraard voor een kop koffie naar de huiskamer van de lage landen.

Een mooi adres voor twee overnachtingen gevonden in een keurig en gastvrij hostel. Midden in het hostel hebben ze een kapelletje ingericht: heel bijzonder. Mooi ter compensatie van al die gesloten kerken.

sAvonds was er in de kathedraal een bijzondere mis in verband met het feest van corpus christi. Een heel mooi koor en aan het eind een processie door de kerk van een praalwagen met monstrans, vaandels, een harmonie en heel veel hoogwaardigheidsbekleders. 

Tegen half tien ben ik gegaan want ik moest nog eten. We zaten daar met tweeën alleen dus ik heb de ander maar bij mij aan tafel uitgenodigd. Uiteraard ook een pelgrim en een leuke uitwisseling van ervaringen gehad. Alleen de keuken was wat traag waardoor de tijd begon te dringen. Om 12 uur zou het hostel sluiten. Als compensatie voor het wachten kregen we nog een fantastisch likeurtje aangeboden. Toen op een drafje naar het hostel: gelukkig op tijd.

Heerlijk uitgeslapen to half acht.  Lekker rustig ontbeten en weer het centrum in. Het moest wel want ook de gasten voor meer dagen moesten wegens schoonmaak het pand verlaten van 10 tot 1 uur. Langzaam wat bekenden bij elkaar en met een groepje bij Casa Manolo gegeten.(een 'must als je in Santiago bent)

En savonds met achten de camino afgesloten, zoals Yuca steeds zei: no vino, no camino.