Een wit stadje

van Guillena naar Castilblanco de los  Arroyos ca 18 km.

Hoe laat zal ik morgen opstaan dacht ik gisteravond. Wat ik ook had bedacht werd teniet gedaan. Voor 6 uur was er al veel herrie: slaande deuren en hard gelach en gepraat aan de ontbjjttafel. Dus ben ik ook maar om zes uur opgestaan, gewassen en ontbeten. Er was witbrood voor op de toaster , verschillende marmelade,  (oplos)koffie,  thee, sap en madeleines. Een Nederlander zei gelaten: mijn vrouw had drie boterhammen op de toaster gelegd en die zijn door de Italianen meegenomen...

Terug op mijn kamer was het licht aan en iedereen bezig. 

Al met al was ik om zeven uur op pad. Nog schemerig want de zon komt hier pas om kwart over zeven op.

Door het stadje en de voorde in de rivier de Huelva over met wat keien om geen natte voeten te krijgen. Nog een klein stukje industriegebied en toen een onverhard pad tussen sinaasappel-  en olijfbomen. Prachtige rijkbloeiende bermen.

Langzaam kwam ik hoger en daardoor uiteraard mooie uitzichten.

Kilometers lang genieten. Uiteraard ook geen verkeer tot 7 km voor het doel. En het is nog maar 927 km naar Santiago.

De laatste 6 km was langs de provinciale weg. Proberen op het smalle pad naast de weg om het verkeer te negeren en te genieten van de prachtige omgeving. De route vandaag was redelijk kort maar dat heeft te maken met de route van morgen. Bij het inschrijven in de donativo-herberg (je bepaalt zelf wat je betaalt) werd meteen gezegd dat de etappe van morgen 33 km is zonder voorzieningen. Dus neem genoeg eten en minstens 3 liter water mee want het wordt ook tropisch warm. We zullen het meemaken. Maar eerst met de zonnebril Castilblanco bekijken: alles is wit tot zelfs de boomstammen langs de hoofdstraat.

Sorry, niet alles is wit: de daken zijn rood. Vanaf het terras van de herberg een mooi zich op dit dorp.

Voor 8 euro een goed driegangen pelgrimsmenu genoten (inclusief een drankje). Ik kan er weer helemaal tegen aan. Dit keer de avond met een biertje afgesloten.  Langzaamaan begint iedereen iedereen te kennen op een groep na die zich buitensluit.  Dat kennen komt natuurlijk ook omdat er qua herbergen geen keus is en er weinig valt te variëren in afstanden.