Aanloop naar het Dovrefjell

Er zijn van die paadjes dat je halverwege er aan denkt toch maar terug te keren maar bedenkt daarbij dat voor- of achteruit hetzelfde probleem is.

Na afscheid te hebben genomen van Kristin Lavransdatter kwam er zo'n stuk langs en over een tunnel van de trein.

Een van de moeilijksteefd passages tot nu toe ondanks enkele hulpmiddelen. Maar ook dat overleefd zonder verwondingen zodat ik de rest van de dagmars kon uitlopen. Niet alles is kommer en kwel. Een mooi pad het dal in en dan nog even flink op en neer.

Bij een camping (met pelgrimshutten) gepauzeerd. De eigenaar kwam even een praatje malen. Dat kon gewoon in het Nederlands.  Een Nederlands echtpaar bestierde de camping.

In Dovre een mooi kerkje bekeken.

En dat Dovre klink al aardig als Dovrefjelt de schrik, de uitdaging,  het hoogtepunt, noem maar op. Nu niet ver meer. De eerste stap was een flinke klim naar Budsjord. Een overnachtingsplaats met oude pelgrimshuisjes. 

In het hoofdgebouw werd het diner geserveerd bestaande uit een stevige soep zoveel als je wilde met brood in overvloed en ijs met cake en koffie of thee toe. Alleen het ijs was jammergenoeg niet onbeperkt. De koffie weer wel.

En dan vroeg naar bed: morgen de Dovrefjel.