Door het Gudbrandsdalen

Dag nummer zoveel. Ik geloof 15 maar dat doet er ook niet zoveel toe. Ik zit in ieder geval nog op schema.

Overnachten op de oever van het meer, wil zeggen dat je weer moet klimmen. 

langs allerlei paadjes en watervalletjesen bruisende beekjes

Om het uitzicht weer te krijgen op 

 het meer of moet ik zeggen rivier?

Inmiddels is het volgens de wegwijzer nog 347 km naar Nidaros.

Om half drie kwam ik bij de wereldberoemde Stavkirke van Ringebu.

Omdat de eigenaresse van de Gildesvollen herberg had gevraagd om na drie uur te komen, eerst door een horde toeristen die met drie bussen waren gekomen, geworsteld  om ook de kerk te kunnen bezichtigen. Toeristen moeten toegang betalen, maar pelgrims mochten er gratis in en ze zouden even over mijn rugzak waken zodat ik alles goed kon bekijken.

De toeristen vertrokken en er bleef een zalige rust over.

Vervolgens ging ik naar het Gildesvollen. Een oude dorpsschool waar aan de ene kant de bovenmeester woonde en het lokaal voor de oudere kinderen was. Aan de andere kant de juf en lokaal voor de onderbouw. De juf mocht daar wonen zolang ze ongetrouwd was. De laatste behaalde een hoge leeftijd. Maar goed: hier overnachtten we met 4 pelgrims.

Overigens nu eigendom van een Nederlands paar dat er een treskjærersenter heeft (houtsnijcentrum).

Het begin van de route ging weer langs de kerk, waar een man allerlei toeristische overblijfselen aan het opprikken was. Het valt niet mee, verzuchtte hij, al die toeristen. Maar ja: wel inkomsten.

Na een tevige wandeling kwam ik in Ringebu (hier dus ook weer de kerk ver buiten het dorp). Net 9 uur en de sportzaak ging net open zodat ik een paar hiking meals kon inslaan (vriesgedroogde maaltijd).

i

In de loop van de ochtend ging het weer veranderen.

Mijn koffiepauze vanwege wat regen in een gapahuk: daar zijn de bouwseltjes ook voor gemaakt.

Toen het weer droog was verder. Regelmatig overstapjes: nou ja overstapjes: hele constructies om over een afscheiding te kunnen gaan

In Sø Fron een heel mooi kerkje bekeken.

Er zaten een oude vrouw en een meisje achter de tafel. Het meisje verzorgde de stempel in het pelgrimspaspoort en probeerde de in het Engels gestelde vragen te vertalen naar het Noors. De tijd dat ik in het kerkje was hebben ze verder geen woord gewisseld.

Toen ik weer verder ging begon het te plensbui.

Nat kwam ik aan op mijn slaapadres. De website beloofde een prachtig onderkomen voor pelgrims maar dat viel uiteindelijk tegen.

Er was een hotelkant en een restaurant (heel lux: niks voor een pelgrim). Voor mij een klein huisje. Met hele lage deuren en een beetje kruipdoor sluipdoor inrichting. Ik heb er de nodige keren mijn hoofd gestoten. Vroeg naar bed zoals gewoonlijk. Om 23.30 schrok ik wakker. Kwam er een stel hotelgasten kijken hoe die pelgrimhuisjes er van binnen uitzien. Ik zal maar niet herhalen wat ik gezegd heb, maar ik had wel even moeite om weer in slaap te komen. (Het is niet donker snachts: de avondschemering gaat over in het ochtendgloren)

Slapen ga ik nu ook doen. Volgende keer meer.