Vernieuwende krachten

Villafranca de los Barros - Torremejía  27 km

Goed geslapen ondanks de flink gekeusde rib. Draaien ging wat lastig. 

Om half zeven weer op pad. Vlak bij de herberg kwam ik Ramon (die ik tot nu toe abusievelijk Raimond heb genoemd) tegen. Hij had geprobeerd ondanks zijn blessure toch te lopen maar moest het al snel opgeven. Een tendinitis is een veel voorkomende blessure op de camino en is alleen te behandelen met rust.

Natuurlijk was de zonsopkomst weer fantastisch.

Het was lekker lopen.  Volgens beschrijvingen is het een saaie tocht. Dat viel reuze mee. Het is inderdaad voor het grootste deel een kaarsrechte weg met zicht op alleen olijf- en wijngaarden.

Maar ik probeerde op andere dingen te letten zoals hoe boeren met de ploeg tussen de olijfbomen laveren of met een dunne stok de druivenstruiken snoeien.

Helaas was ik er ook getuige van dat de weg wordt verbreed en verhard. Het zal economisch gezien wel nodig zijn maar jammer blijft het vooral omdat de Via de la Plata op de werelderfgoedlijst staat.

Vlak voor Torremejia zag ik nog een heel oud stukje weg met bruggetje: maar niet meer in gebruik.

Door de vlakke en slechts licht stijgende weg kon ik ondanks de hitte snel de afstand overbruggen. Torremejía is een wat doods stadje. Niet iets om een rondwandeling te maken zeker gezien de 30 graden. Die temperatuur gaat de komende dagen oplopen tot 38 graden dus vandaag nog maar eens kritisch naar de route gekeken. De eerdere gedachte om de twee komende relatief korte etappes te combineren maar laten varen.

Vanavond kwam de hospitaliero met een fles met lekkere inhoud voor een glaasje voor alle gasten. Het werd nog even heel gezellig met 8 nationaliteiten en het informeren naar elkaar.