Een dag rust

Tja. Vandaag restte dus niets dan de bus te nemen. 'Uitgeslapen' tot 7 uur (nou ja in bed gebleven). Er was een grote groep fietsers. Gisteravond laat liepen ze  wel  honderd keer de slaapzaal in en uit met de deur 'klik-boem, klik-boem'. Vanmorgen waren ze wat rustiger maar ik was al wakker van andere vroegelingen die de 45 km gaan trotseren. 

Een klein uur met de bus naar Zafra.

Snel de herberg gevonden, ingeschreven en geïnstalleerd.  Het was wel vreemd. Meestal kom je aan, schrijf je in en direct na het installeren ga je douchen en je kleding wassen. Nu dus niet. 

Vervolgens krijgen we van de beheerder te horen dat we de keuken niet mogen gebruiken. De beheerster vertelt even later dat morgen ook nog alles gesloten is. De feestdag van San Isidro  valt dit jaar op een zondag en omdat ze anders een extra  vrije dag zouden missen heeft ieder nu ook op maandag vrij. 

Gelukkig een winkeltje gevonden dat wel open was.

'sMiddags bleek dat in het centrum toch heel veel terrassen open waren. Gesloten winkels schijnt wel te kloppen.

In de loop van de middag komen de lopers binnen: de meesten total-loss. Een groot deel van de 'familie'  is weer bijeen en de vragen gonzen rond: waar zou die zijn en die en....

Yuka, een Japanse, nodigde mij uit om (weer) te helpen haar fles wijn te ledigen.  Even gezonde twijfel maar samen met Ben toch maar de helpende hand uitgestoken.

Morgen in ieder geval de volgende etappe en we zien wel wat Jacobus te bieden heeft.