Een eindje verder

Nu weet ik weer waarom ik lang twijfelde over het maken van een blog. Je komt er als pelgrim bija niet aan toe. Maar toch proberen een update te geven. Ik was bij dag 1 gebleven en zit nu op dag 4. De tweede dag ging van Aaras naar Arteid Vestre. Het zijn eigenlijk de namen van boerderijen. 

Dag 2.

Na het stevig maal van gisteravond stond het ontbijt per persoon klaar in de koelkast.

De Duitse eenling vertrok toen ik bij de ontbijttafel kwam, eb de andere twee Duitse vriendinnen na mij. Zo werd het teminste niet te druk op de pelgrimsweg.

Ondanks de weersverwachting met regen, was het toch droog.

Eerst een stukje asfaltweg terug naar de route: mooi om los te lopen. Dan een stukje Grusvei (gravelweg). Ik zag in de verte een hertachtig dier in de bosrand verdwijnen. Een gewoon beeld. Maar verder hoorde ik met veel gepiep een jong dier achter mij aankomen: het piepte zo van: 'ik ben mijn moeder kwijt. Kunt u mij helpen', of zoiets. Helaas moest ik hem het antwoord schuldig bijven. Volgens Obsidentify was het onmiskenbaar een ree maar dat was het zeker niet. Gezien de forse kaak leek het meer op een rendierachtige. Maar ik zal het misschien nooit weten.

Hij kerk me wat verwijtend aan toen ik verder ging. En dat verder was een smal pad over de weiden. In een mum van tijd kletsnatte schoenen maar wel droge voeten. Gelukkig geen lange broek want die zou doorweekt zijn.  Van de andere kant wel lastig met al die muggen. Een flinke klim en een stukje dicht bos aangekomen bij de Skedsmo kirke. Die ging net open en een vrijwilliger begon direct over de geschiedenis die terugging tot de 11e eeuw. En de stempel: die zat zoals op meerdere plaatsen buiten de kerk in  een soort brievenbus. Dan kan je hem ook halen als de kerk gesloten is. Langs verharde wegen en paden door weilanden naar Frogner naar de bijzondere kerk. Die stond echter wegens onderhoud volledig ingepakt. De kerk was gebouwd door een rijke gift van een boer nadat de middeleeuwse kerk was afgebrand. Dat gold als vrijstelling van een pelgrimage. Ik zie het al dat ik mijn geld aan de kerk geef en niet hier zou lopen. Na weer een stuk door het bos en uiteraard een oversteek van een weide bij Arteid Vestre (bij Kløfta) aangekomen. Een stubbur (voorraadschuur op poten net als de horreos in Spanje) was omgebouwd tot pelgrimsverbljjf. Een goed verblijf. Jutta (de Duitse) was er al en vervolgens verschenen de twee Duitse vriendinnen. Dat geeft zo'n caminogevoel: iedereen op de eigen individuele weg en samen weer in dezelfde herberg. Daarna kwamen er  ook nog twee Nederlandse fietsters aan (een uit Beek bij Nijmegen). Iedereen vermoeid dus al vroeg onder zeil. 

Ik moet nog een paar dagen beschrijven, maar ik moet gaan slapen: morgen een lange klim en overnachten in een hut. Dat en andere dingen komt een volgende keer.