Even blog bijwerken.

26 /5  Dag 16  Aldenueva de Camino  - la Cazada de Béjar.   24 km 

27/5 Dag 17  naar  Fuenterroble de Salvatierra  21 km

28/5 Dag 18 naar San Pedro de Rozades. 28 km

29/5  Dag  19 naar  Salamanca.

Ik loop een aantal dagen achter met mijn blog. Ik ben niet tot schrijven gekomen. Ik heb meer een echte siësta gehouden en dan houd je geen tijd meer over naast alle al eerder genoemde activiteiten.

De inspanningen later zich nu meer voelen en die gekneusde rib hindert mij ook. Maar nu even een samenvatting van de afgelopen dagen. Mooi, afwisselende flora en prachtige uitzichten. Maar ook een vaste groepje elke avond in de herberg.

Al sinds het begin hoorde ik een bijzondere roep van een vogel. Nu heeft Melanie verteld dat het een hop is en wees mij op het typisch vluchtpatroon. Weer wat wijzer geworden.

Wat gebeurde er per dag?

26/5

In de koelkast stond een doos op naam klaar gevuld met een tijdelijk ontbijt. Daarna een vroege en koude start langs de grote weg. Er stond echt een koude wind. De route stond maar erg spaarzaam aangegeven. Ik kwam in het begin van de route een Engelse dame tegen die ik in het restaurantje van Oliva had ontmoet. Samen zijn we die dag verder getrokken. De eerste 8 km was langs de weg. Goed om kilometers te maken en langzaam te stijgen van 500 naar bijna 900 meter.

Later volgde het pad echt de oude weg en stonden er ook regelmatig Romeinse mijlpalen. Echt of namaak doet er niet toe. Je loopt op een pad dat al eeuwen door mensen wordt gebruikt.

Het pad was goed begaanbaar. Het landschap was inmiddels ook veranderd. We liepen af en toe echt in de schaduw van bos. Iets wat nog niet eerder was voorgekomen.

Uiteindelijk kwamen we in Calzada de Bejar.  Een wat ingeslapen dorpje met veel vervallen huizen.

Maar de herberg zag er goed uit. Later kwamen Dominique en Gilles, twee Fransen die ik ook al eerder had ontmoet ook nog daar.

Ook Mike, een Duitser arriveerde nog wat later. In de enige bar  hebben we met vieren genoten van een goed maal. Mike maakte zijn eigen vegan maal klaar.

27/5

Weer vroeg op pad want er zijn weinig bomen met schaduw op het pad maar er is veel zon.

Het landschap is wel groener dan andere dagen. Min of meer liepen we het grootste deel met vieren. 

In Fuenterroble de Salvatierra onderdak in het parochiecentrum. Een wirwar aan ruimtes maar goed voor 70 plaatsen. Tot mijn verrassing was José (de man  van de 'kaasfundue' van enkele dagen terug) hier hospitallero. 'Gewoon enkele dagen zijn camino onderbroken omdat ze niemand hadden'. Er werd een prima gezamenlijke maaltijd geserveerd. 

28/5

De volgende ochtend kregen wij ook een uitgebreid ontbijt: eigenlijk vanaf 7 uur maar omdat de hele groep om 6 uur wilde vertrekken stond het al vroeg klaar. En dat alles voor een donativo.

Dus weer met de zonsopkomst weer op pad.

De tocht ging naar grote hoogte naar het Cruz de Santiago  op 1150m hoogte.

Met een wijds uitzicht over een leeg land.

Een deel van de route ging langs een smalle weg die (helaas) breder wordt gemaakt. Verschuiven van de grond is niet altijd met respect voor het pad van de via de la a Plata.

Dit keer ligt het einddoel van de dag na 28 km niet op een berg maar in een dal. 

Met zessen hadden we een prima maaltijd. Een Spanjaard, een Engelse,  twee Fransen een Duitser en ik. En ieder deed enorm zijn of haar best om elkaar te begrijpen. We moesten naar binnen verhuizen want er kwam een donkere lucht aan en het begon te onweren. Uiteindelijk geen regen gehad maar je kon in de verte zien dat er plaatselijk flinke buien vielen.

Je bent in die paar dagen toch min of meer een groep geworden. Hier zou het uiteen vallen. Vreemd gevoel. 

29/5

Dit keer niks gezamelijk. Ieder gaat individueel naar Salamaca. 

Het is weer die lange rechte Romeinse weg door een leeg maar boeiend land. En daar loop je in je eentje. Aan de weg is te zien dat het flink heeft geregend. Ook zie ik dat er twee mensen voor mij lopen ofwel ik zie twee sporen over de weg. Klopt ook want Dominique en Gilles zijn eerder vertrokken.

Er gaat een heleboel door je hoofd. Je voelt je zo klein in dit lege land maar ook groot dar je hier mag lopen.

Het is zeker niet moeilijk vandaag. Langzaam daal ik af van 970 naar 800 meter hoogte. Enkele klemmetjes maar dan zie je Salamanca liggen.

Via de Romeinse brug de stad in.

Op de weg naar het hostel zijn heel veel terrasjes. Eentje uitgekozen voor mijn verlate koffiepauze. Blijkt dat binnen  Dominique en Gilles zitten. Ze komen buiten bij mij zitten en toen, behoorlijk schrikken, want Dominique krijgt een wegraking. Gelukkig komt hij snel weer bij. Gilles zegt dat hij ook veel te veel doorgelopen is en weinig heeft gedronken. Ze gaan naar hun onderdak om bij te tanken. Vervolgens komt er op het terras een Frans echtpaar te zitten. Blijkt dat wij elkaar veel eerder hebben ontmoet. Zij is dezelfde dag als ik gevallen. Haar oog is nog flink verkleurd. Bij mij zie je er niks meer van. Later zie ik Laura die ik vanaf de eerste dag regelmatig ben tegengekomen. Leuk al die bekenden.

Een goed hostel voor de komende dagen. Ik blijf daar twee nachten.