Verder langs de Mjøsa

Na het verlaten van het Pelgrimscentrum van Hamar, pppkom je direct bij de ruïne van de kathedraal. Die wordt beschermd door een glazen dak waardoor die ook voor veel activiteiten gebruikt kan worden.

Zo is er ook een pelgrimsgebed, maar helaas pas om 9 uur en dan zijn de meeste rechtgeaarde pelgrims al op pad. Laat dan maar het gebed ons achtervolgen en beschermen. 

Vervolgens kom je door een soort openluchtmuseum, dan nog een buitenwijk van Hamar en dan weer bossen en veel landbouwgrond.

Asfaltwegen, grusvei en paadjes. Het lijkt in de beschrijving meer van hetzelfde maar op een of andere manier ademt het hier weer een andere sfeer. Ik weet niet hoe ik dat moet benoemen. Maar gewoon, net als vele vogelgeluiden waar ik geen naam bij weet, niet benoemen maar met volle teugen genieten. 

Het weer werkt ook nog  mee dus wat wil je nog meer.

Het gaat weer van kerk naar kerk: kathedraal, Furnes kirke en tenslotte Veldrekirke.

Bij de Furneskirke zat ik aan de ene kant van de kerk te pauzeren en aan het eind van die pauze bleek dat Jutta al die tijd aan de andere kant zat.

Bij de Veldre kirke overnacht in de Konfirmantsalen. Dat is een gebouw waar de belijdeniscatechisatie werd gegeven. Nu op basis van vertrouwen een pelgrimsherberg. Jezelf inschrijven, pelgrimspaspoort afstempelen en het verschuldigde bedrag voor je plaatsje in  een envelop, naam er op en in de geldbox doen. En als je uit de voorraad potjes en zakjes wat neemt, is de prijs aangegeven en betaal je in de open pot. 

De volgende ochtend weer op pad door het uitnodigende land via de Præstvegen: een (van oorsprong) rechte verbinding tussen twee kerken die door één priester moesten worden bediend.

De Ringsaker kirke heeft enkele mooie kunstschatten maar was helaas gesloten.

Een ontmoeting gehad met de oudste den van de Hedmark (deze provincie):  de Tokstadfurua.

Even verderop een heel herdenkingspark rond Alf Prøyssen.

Wie is dat? De geestelijk vader van Teskjekjerringa. En wie is dat nu weer? Bij "vrouwtje Theelepel" hoor ik ineens veel: 'oh die' klinken. Haar huisje staat daar en was de woning van de auteur, componist en een van de belangrijkste kleinkunstenaars van de afgelopen eeuw.

Het was deze dag voornamelijk afdalen richting Mjøsa,  die er aantrekkelijk bij ligt.

Het was warm, het was mooi maar toch nog een stukje van de etappe van morgen meegelopen om te overnachten in een revalidatiecentrum waar ze wat plaatsen voor pelgrims hebben.  Maar dat was nog wel even 400 meter klimmen. 

Vlak voor de klim was er een historische steencirkel. Vergelijk werd gemaakt met Stonehenge, maar dan on het klein. Ik zou eerder denken aan Aveburry.

Vanaf het centrum weer een fantastisch panorama.

Prima brood en bed. Te laat voor de warme maaltijd (15 uur) maar 's avonds en 's morgens een goede broodmaaltijd. 

De volgende ochtend afscheid van Jutta: die blijft een dagje revalideren.

Het was heet.

De Gapahuk was daarom ook erg welkom voor een pauze. Een eindje verder wilde een mevrouw mij beslist koud water geven. Met moeite kon ik haar er vsn overtuigen dat water in een camelbak ook fris blijf. Nou, maar dan moest ik toch maar even gaan zitten (in de brandende zon) voor een ijsje.

Wel lekker hoor.

Wat is het fijn dat er kerkhoven zijn. Koud drinkwater, vaak een toilet en een bankje in de schaduw of zo'n. Even aan de praat met een dame. Die kwam bloemen op het graf van haar man water geven. Even later kwam ze helemaal ontdaan terug: ze waren weg.  Het bleken de bloemen van de begrafenis van 3 weken terug. Ze waren haar vergeten te melden dat ze weggehaald zouden worden. Hoe pijnlijk!

Het laatste stukje naar mijn overnachtingsadres was een stevige hete klim. Maar weer een goed onderkomen met alle vertrouwen op betaling in een envelop. Ik was de enige gast.

(of zou daar ook nog een hobbit wonen?

"morgen" (ik loop een week achter) naar Lillehammer maar daarover later meer.